Op weg naar Yangshou,
Door: Nico van Egdom
Blijf op de hoogte en volg Nico
18 November 2009 | China, Guilin
De verkorte versie; Ik reis over land, dat kost tijd maar levert ook veel beelden op. Ik ben op de plaats waar ik zijn wilde, maak contacten, geef Engelse les, kalligrafeer, fiets, doe Tai Chi, zie de aalscholvers vissen en reis weer verder. Op het gevaar af dat de verkorte versie al te lang wordt stop ik maar direct. Er is ook zoveel te vertellen. Lees zelf maar.
Er is een enorme bedrijvigheid op het water als ik aan boord van de catamaran richting Guangzhou vaar. De verschillende catamarans vertrekken met veel vertoon van opborrelend schroefwater als waren het 60PK motorbootjes. De werkelijkheid is dat wij met wel honderd passagiers in 2 uurtjes 61 zeemijl afleggen. Dat is dus circa 55 kilometer per uur. Ene, o ja, dit is inderdaad zo’n boot uit het nieuws van enkel weken geleden dat melding maakte van een aanvaring met een vrachtschip. Trieste situatie maar wat het de kansberekening aangaat moet dit voor mij een heel veilige tocht zijn. De keuze voor deze tocht is een Ferry goed idee.
Langzaam veranderen de oevers aan de rivier. Waren deze in het begin wel 2 kilometer van elkaar verwijderd het eindigt met een breedte van een paar honderd meter. Van overslagbedrijven verandert het beeld naar scheepsbouw gevolgd door verschillende kleinschaligheden tot dit zich vermengd met particuliere bebouwing en landbouw.
In Lian Pu aangekomen volgen strenge douane praktijken. Er zitten dan ook stagiaires aangeschoven aan de balie. Zij smullen bij de aanblik van een nieuw paspoort. Buiten ga ik op zoek naar openbaarvervoer dat er niet is. Vragen gaat makkelijk maar een antwoord krijgen én het juiste wordt lastig. Uit het niets komt een dame tevoorschijn die mij in prima Engels een bus in en op weg helpt. Zo komt het dat ik als een cocktail naar het eerste de beste metrostation wordt geschaked. Maar niet voordat ik een stevige wandeling met bepakking heb gemaakt, het was ten slotte géén taxi. Gelukkig maar weer nu kan ik ook voor de bus richting Guanzhou kiezen in plaats van met de Metro en dus meer van de omgeving genieten. Met het dumpen van de bagage veert mijn lijf op uit zijn gewrichten.
Ik begin mij nu werkelijk “in het buitenland” te voelen.
De eerste kennismaking met Guangzhou is Efteling-achtig, dat bewerkstelligd word door de bijzondere bouw van de talrijke woontorens. Allemaal voorzien van en/of, torentjes, pilasters, luifeltjes, frontons, kuifdaken en meer van die fantasievolle vormgeving. Verder is ook deze stad met 3.2 miljoen inwoners weer gigantisch.
Bij de Longdistens Terminal wordt ik opgevangen door een kamertjesverhuurder. Hij weet mij te verleiden aangezien de prijs die wij, middels GSM-beeldschermpje, heb uitgehandeld, prima is. Of ik mijnheer maar even wilde volgen. 15 minuten en een metro tochtje later komen wij bij het hotel. Blijkt ook nog internet te hebben voor € 12 per nacht.
Verlost van de last wordt de voortgang van de reis naar Yangshou georganiseed. Ik begin erin te komen. Onder het genot van mijn eerste kop koffie in de volle KFC schuift een jongedame aan Zij spreekt prima Engels en is net terug van een niet zo goed gemaakt examen Engels. We raken in gesprek en zij helpt mij een vraag in het Chinees te schrijven die bij het boeken van de reis uitstekend van pas komt.
Het volgende contact is met Erik. Erik keek al verwachtingsvol toen hij de door mij uitgezochte eettent betrat. Mijn verzoek een foto te maken deed hem vervolgens ongevraagd aanschuiven om zijn Engelseles op mij bot te vieren. Het “Pure” begint zijn vorm te krijgen.
Na afloop reken ik € 1,80 af voor mijn heerlijke twee gangen diner, dat er nog beter uitzag als op de foto’s aan de wand, en keer huiswaarts, “huiswaarts” inderdaad het leert snel.
De volgende dag met de zeer comfortabele longdistensbus op weg naar Yangshou, tripje van 8 uurtjes rijden. Binnen enkel minuten na vertrek slapen alle Chinezen. Ik niet! Ik zit na een goede nachtrust op mijn meer “box” dan “spring” bed, met wijd open ogen de veranderingen in het landschap en de taferelen op de weg te volgen.
Er wordt links en rechts ingehaald in dit land van mijn dromen. Brommers en ander langzaam rijdend verkeer wordt met de luchtdruk uit de claxon aan de kant geblazen. Zitten er hier vier personen op een brommer, daar gaan er drie met een paraplu in de hand. Kruipt hier een vrachtwagen hijgend tegen de heuvel op, heeft er daar een het gat in de benzine tank met een petfles gedicht. Brommers vol met dozen, kippen, een flatgebouw met eenden er in, je kunt het zo gek niet bedenken of het pas er wel op.
Langs de kant van de weg is iedereen wel ergens mee bezig. Alle mogelijke groentes en fruit gaan er van de hand, al of niet in de berm naast de snelweg verbouwd. Horeca gelegenheden te over, hoewel het woord “horeca” hier anders beleefd wordt dan in Nederland of Hongkong. Men verzamelt, fokt, kweekt en verhandeld ijzerkrullen, piepschuim, kunststof zakken, oude autobanden, vissen en witte eenden. Als iets schijnbaar succesvol is vindt je het de volgende 100 kraampjes ook. Eén ding hebben ze allemaal gemeen. Hier buiten de stad is alles nog smerig en bestaat er niet de minste behoefte de troep op te ruimen.
Na een schier eindeloze lintbebouwing is daar ineens het platteland. Een heuvelachtig landschap vol bamboebossen wat ogenblikkelijk weer een hele bamboe handel teweeg brengt. Inderdaad, hier kwamen onze hengeltjes vandaan. En rivieren zijn hier echte rivieren met alles wat daar op hoort.
Langzaam nemen de rijstvelden tussen de heuvels de overhand tot het alleen maar rijstvelden met wat visvijvers zijn. Ook ander gewas dat behoefte heeft aan veel water is tussen de velden te vinden met hier en daar nog een bamboebosje. De eerste buffels verschijnen in het landschap en worden talrijker naarmate de reis vordert.
Dan ineens, kilometers lang, allemaal suikerriet, of fruitbomen, allemaal van hetzelfde soort. Deze laatste worden terplekke geschild en die schil net als de vrucht gedroogd. Ook weer een bijzonder gezicht. Tot slot, het doel van de reis, het karstgebergte met Yangshou als bijzonder middelpunt!
Natuurlijk staat ook hier weer iemand te wachten om mij zijn hotel aan te prijzen. Soms is dat ook wel gemakkelijk na een lange trip en de bepakking op je rug. Deze man had echter een toevoeging, hij wilde er direct wel een vrouw bij regelen. Dat vond ik iets te veel service maar moest nog mijn best doen hem dat aan het verstand te peuteren. Als ik later ook nog over het beloofde en niet aanwezige internet amok maakte heb ik een vriend minder.
’s Morgens op tijd uit de veren voor ontbijt en onderzoek in dit paradijs voor backpackers. Er lopen hier allerlei nationaliteiten rond van diverse leeftijdscategorieën wat geen garantie geeft op contact. Er is veel te doen bij een zeer relaxte sfeer en er wordt veel geklommen waar deze omgeving zich prima voor leent.
Zelf verkies ik een boottochtje op de rivier in bamboeboot maar niet voordat ik wat warmers heb aangetrokken. Het is koud maar droog en helder weer wat met deze omgeving fantastisch is. Het is dan ook genieten van de rust op het water met uitzicht op het karstgebergte. Een zoom van bamboebosjes en exotische waterplanten met daartussen enkel grote zilverreigers omlijsten het tafereel. Diverse vissers doen hun ding en zelfs een aalscholvervisser is in de weer. Helaas zijn de vogels niet fanatiek en als zij net zo oud zijn als het baasje verbaast mij dat niets. Op een andere plek staat een twintigtal aalscholvers te wachten tot de volgende shift. Een groepje buffels dartelt vrolijk langs de oever en twee valken jagen langs de steile rotswanden op een van de Chinese zwaluwen die ik verder nog niet kan benoemen. Wil iemand mij misschien helpen? Ze hebben iets rood op de stuit en zijn tamelijk kogelvormig.
’s Middags maak ik kennis met Cay, student toeristisch management. Na zijn openingszin “how are you” weet hij de weg niet meer en ik help hem met een voorzet uit zijn lijden. Onder het wandelen hebben we een gezellig gesprek. Cay vergezelt mij naar een uitkijkpunt boven de stad met nog mooier uitzicht. Na afloop haast hij zich naar de bus voor Guilin en ik voor mijn lesje kaligrafie van Chinese karakters. Ironisch genoeg is mijn Nederlandse handschrift al niet te lezen, ga ik nu ook nog proberen netjes Chinees te schrijven. U kent dus de uitkomst. Wat het mij oplevert is meer inzicht in de opbouw en het ontstaan van de karakters. Ik krijg de indruk dat Chinezen daar meer verstand van hebben dan Europeanen terwijl onze letters een vergelijkbare herkomst lijken te hebben. Chinese kinderen krijgen dan ook één uur per week les in kaligrafie om deze cultuur te behouden.
Na mijn vraag aan de meester of hij een lekker lokaal eettentje weet zit ik binnen 5 minuten bij de buren aan tafel, had ik natuurlijk kunnen weten, die middenstanders onder elkaar. Speciaal aanbevolen de “beerfisch” direct uit het aquarium op het bordje. Met veel omhaal wordt de vis eerst gewogen, want het gaat per kilo, en dan naar kokkie gebracht. Net even te snel vindt de bediening al plaats, zonder haarnetje maar dit gecompenseerd door een paar zebralook oorwarmers. Volgens mij wordt ik hier ontzettend bij de neus genomen hoewel de aanwezigheid van vissenkop en staart mij weer doen twijfelen.
Volgens plan wordt de volgende dag de fiets gepakt voor een rondje door de omgeving op zoek naar wat hoogtepunten. De kaart die wordt meegegeven helpt niet echt en de verkoopster die zoals alle Chinezen geen kaart kan lezen is het volledig met eens met de plek van vertrek die ik aanwijs. En dat zal ik bezuren! Nadat de hoofdstraat van Yangzhou vier keer gezien is wordt de juiste weg ingeslagen. Later leert een Chinees mij, die wel kaart leest, dat dit inderdaad zo is maar mede doordat geen enkel kaart een schaal heeft. Overheids trucje zeker?
Toch is deze vertraagde start ergens goed voor, ik loop een pottenbakkerij tegen het lijf waar vrij mag worden rondgedwaald en gefotografeerd, als de gebarentaal tenminste goed begrepen is?
Verder maar weer op zoek naar watergrot met modderbad en warmwaterbron. Duurt ff maar hij wordt gevonden. Rondleidinkje en die Chinezen zien ook overal vormen van beesten en mensen in. Nu ben ik gezegend met een rijke fantasie dus is het een beetje te volgen maar of dat voor andere Europeanen geldt waag ik te betwijfelen. Mijn lauwe reacties maakte de gids ook steeds stiller.
Dan maar naar de Banyan boom van meer dan 1400 jaar oud. In Nederland zetten we voor zo’n boom gewoon een paal in de grond met een plank erop “daar is die boom” en klaar is kees. Maar nee hier in China bouwen ze er weer een heel park omheen voorzien van de nodige bobo’s. Nu moet gezegd worden dat het een heel bijzondere boom was. Tevens was er nog een obsessie van de Chinezen aanwezig en wel stenen. Alle mogelijke fantastische formaten en vormen die men weer op stijlvolle wijze weet te accentueren. Waar men die stenen vindt is mij een raadsel maar zij hebben er oog voor. Later wordt mij verteld door Wei Li dat dit geluk betekend voor het huis waar het staat en het kwade weg houdt. Op mijn vraag of Tibet geen stenen had kwam geen antwoord.
Met een zere kont van het fietsen trakteer ik mijzelf op een kop koffie en kom in gesprek met Wei Li wat ontaard in een complete Engelse les. Haar interesse voor de foto’s van die dag roept de vraag op waarom er geen foto’s van thuis op de laptop staan. “Is thuis dan niet belangrijk voor mij?”. Wel dit is het uitgelezen moment voor mijn boek dat vol trots tevoorschijn wordt gehaald. Ondanks al die gekke koppen was zij met enig ontzag vervuld. En om er nog maar een rare kop aan toe te voegen gaf zij een maaltijd advies waarvan de vlammen mij langs de toch al schrale billen sloegen. Alles werd goed gemaakt door mij nog net op tijd voor een absolute vriendenprijs op de boot voor het aalscholvervissen te helpen.
Geweldig gezicht om die beesten met een elegantie in het zoeklicht voor de boot naar vis te zien duiken. Goed gedresseerd als zij zijn en geholpen door een iets te strak boordje komen de grotere exemplaren aan de visserman toe. Deze bewuste visser is in China en Hongkong een beroemde verschijning door de reclamespots waarin hij een rol speelt. Ook heeft hij samen met Clinton een kleine fotosessie gemaakt.
Alvorens de bus naar Guilin te nemen sluit ik mijn bezoek aan Yangzhou af met een lesje Tai Chi. De eerste tien basis bewegingen. De rugzak was daarna aanzienlijk lichter, of leek het maar zo. In de goot van het openbaar toilet van de busmaatschappij poep ik nog bijna een bruine rat op zijn kop maar dan ben ik klaar voor de reis.
Tot later.
Er is een enorme bedrijvigheid op het water als ik aan boord van de catamaran richting Guangzhou vaar. De verschillende catamarans vertrekken met veel vertoon van opborrelend schroefwater als waren het 60PK motorbootjes. De werkelijkheid is dat wij met wel honderd passagiers in 2 uurtjes 61 zeemijl afleggen. Dat is dus circa 55 kilometer per uur. Ene, o ja, dit is inderdaad zo’n boot uit het nieuws van enkel weken geleden dat melding maakte van een aanvaring met een vrachtschip. Trieste situatie maar wat het de kansberekening aangaat moet dit voor mij een heel veilige tocht zijn. De keuze voor deze tocht is een Ferry goed idee.
Langzaam veranderen de oevers aan de rivier. Waren deze in het begin wel 2 kilometer van elkaar verwijderd het eindigt met een breedte van een paar honderd meter. Van overslagbedrijven verandert het beeld naar scheepsbouw gevolgd door verschillende kleinschaligheden tot dit zich vermengd met particuliere bebouwing en landbouw.
In Lian Pu aangekomen volgen strenge douane praktijken. Er zitten dan ook stagiaires aangeschoven aan de balie. Zij smullen bij de aanblik van een nieuw paspoort. Buiten ga ik op zoek naar openbaarvervoer dat er niet is. Vragen gaat makkelijk maar een antwoord krijgen én het juiste wordt lastig. Uit het niets komt een dame tevoorschijn die mij in prima Engels een bus in en op weg helpt. Zo komt het dat ik als een cocktail naar het eerste de beste metrostation wordt geschaked. Maar niet voordat ik een stevige wandeling met bepakking heb gemaakt, het was ten slotte géén taxi. Gelukkig maar weer nu kan ik ook voor de bus richting Guanzhou kiezen in plaats van met de Metro en dus meer van de omgeving genieten. Met het dumpen van de bagage veert mijn lijf op uit zijn gewrichten.
Ik begin mij nu werkelijk “in het buitenland” te voelen.
De eerste kennismaking met Guangzhou is Efteling-achtig, dat bewerkstelligd word door de bijzondere bouw van de talrijke woontorens. Allemaal voorzien van en/of, torentjes, pilasters, luifeltjes, frontons, kuifdaken en meer van die fantasievolle vormgeving. Verder is ook deze stad met 3.2 miljoen inwoners weer gigantisch.
Bij de Longdistens Terminal wordt ik opgevangen door een kamertjesverhuurder. Hij weet mij te verleiden aangezien de prijs die wij, middels GSM-beeldschermpje, heb uitgehandeld, prima is. Of ik mijnheer maar even wilde volgen. 15 minuten en een metro tochtje later komen wij bij het hotel. Blijkt ook nog internet te hebben voor € 12 per nacht.
Verlost van de last wordt de voortgang van de reis naar Yangshou georganiseed. Ik begin erin te komen. Onder het genot van mijn eerste kop koffie in de volle KFC schuift een jongedame aan Zij spreekt prima Engels en is net terug van een niet zo goed gemaakt examen Engels. We raken in gesprek en zij helpt mij een vraag in het Chinees te schrijven die bij het boeken van de reis uitstekend van pas komt.
Het volgende contact is met Erik. Erik keek al verwachtingsvol toen hij de door mij uitgezochte eettent betrat. Mijn verzoek een foto te maken deed hem vervolgens ongevraagd aanschuiven om zijn Engelseles op mij bot te vieren. Het “Pure” begint zijn vorm te krijgen.
Na afloop reken ik € 1,80 af voor mijn heerlijke twee gangen diner, dat er nog beter uitzag als op de foto’s aan de wand, en keer huiswaarts, “huiswaarts” inderdaad het leert snel.
De volgende dag met de zeer comfortabele longdistensbus op weg naar Yangshou, tripje van 8 uurtjes rijden. Binnen enkel minuten na vertrek slapen alle Chinezen. Ik niet! Ik zit na een goede nachtrust op mijn meer “box” dan “spring” bed, met wijd open ogen de veranderingen in het landschap en de taferelen op de weg te volgen.
Er wordt links en rechts ingehaald in dit land van mijn dromen. Brommers en ander langzaam rijdend verkeer wordt met de luchtdruk uit de claxon aan de kant geblazen. Zitten er hier vier personen op een brommer, daar gaan er drie met een paraplu in de hand. Kruipt hier een vrachtwagen hijgend tegen de heuvel op, heeft er daar een het gat in de benzine tank met een petfles gedicht. Brommers vol met dozen, kippen, een flatgebouw met eenden er in, je kunt het zo gek niet bedenken of het pas er wel op.
Langs de kant van de weg is iedereen wel ergens mee bezig. Alle mogelijke groentes en fruit gaan er van de hand, al of niet in de berm naast de snelweg verbouwd. Horeca gelegenheden te over, hoewel het woord “horeca” hier anders beleefd wordt dan in Nederland of Hongkong. Men verzamelt, fokt, kweekt en verhandeld ijzerkrullen, piepschuim, kunststof zakken, oude autobanden, vissen en witte eenden. Als iets schijnbaar succesvol is vindt je het de volgende 100 kraampjes ook. Eén ding hebben ze allemaal gemeen. Hier buiten de stad is alles nog smerig en bestaat er niet de minste behoefte de troep op te ruimen.
Na een schier eindeloze lintbebouwing is daar ineens het platteland. Een heuvelachtig landschap vol bamboebossen wat ogenblikkelijk weer een hele bamboe handel teweeg brengt. Inderdaad, hier kwamen onze hengeltjes vandaan. En rivieren zijn hier echte rivieren met alles wat daar op hoort.
Langzaam nemen de rijstvelden tussen de heuvels de overhand tot het alleen maar rijstvelden met wat visvijvers zijn. Ook ander gewas dat behoefte heeft aan veel water is tussen de velden te vinden met hier en daar nog een bamboebosje. De eerste buffels verschijnen in het landschap en worden talrijker naarmate de reis vordert.
Dan ineens, kilometers lang, allemaal suikerriet, of fruitbomen, allemaal van hetzelfde soort. Deze laatste worden terplekke geschild en die schil net als de vrucht gedroogd. Ook weer een bijzonder gezicht. Tot slot, het doel van de reis, het karstgebergte met Yangshou als bijzonder middelpunt!
Natuurlijk staat ook hier weer iemand te wachten om mij zijn hotel aan te prijzen. Soms is dat ook wel gemakkelijk na een lange trip en de bepakking op je rug. Deze man had echter een toevoeging, hij wilde er direct wel een vrouw bij regelen. Dat vond ik iets te veel service maar moest nog mijn best doen hem dat aan het verstand te peuteren. Als ik later ook nog over het beloofde en niet aanwezige internet amok maakte heb ik een vriend minder.
’s Morgens op tijd uit de veren voor ontbijt en onderzoek in dit paradijs voor backpackers. Er lopen hier allerlei nationaliteiten rond van diverse leeftijdscategorieën wat geen garantie geeft op contact. Er is veel te doen bij een zeer relaxte sfeer en er wordt veel geklommen waar deze omgeving zich prima voor leent.
Zelf verkies ik een boottochtje op de rivier in bamboeboot maar niet voordat ik wat warmers heb aangetrokken. Het is koud maar droog en helder weer wat met deze omgeving fantastisch is. Het is dan ook genieten van de rust op het water met uitzicht op het karstgebergte. Een zoom van bamboebosjes en exotische waterplanten met daartussen enkel grote zilverreigers omlijsten het tafereel. Diverse vissers doen hun ding en zelfs een aalscholvervisser is in de weer. Helaas zijn de vogels niet fanatiek en als zij net zo oud zijn als het baasje verbaast mij dat niets. Op een andere plek staat een twintigtal aalscholvers te wachten tot de volgende shift. Een groepje buffels dartelt vrolijk langs de oever en twee valken jagen langs de steile rotswanden op een van de Chinese zwaluwen die ik verder nog niet kan benoemen. Wil iemand mij misschien helpen? Ze hebben iets rood op de stuit en zijn tamelijk kogelvormig.
’s Middags maak ik kennis met Cay, student toeristisch management. Na zijn openingszin “how are you” weet hij de weg niet meer en ik help hem met een voorzet uit zijn lijden. Onder het wandelen hebben we een gezellig gesprek. Cay vergezelt mij naar een uitkijkpunt boven de stad met nog mooier uitzicht. Na afloop haast hij zich naar de bus voor Guilin en ik voor mijn lesje kaligrafie van Chinese karakters. Ironisch genoeg is mijn Nederlandse handschrift al niet te lezen, ga ik nu ook nog proberen netjes Chinees te schrijven. U kent dus de uitkomst. Wat het mij oplevert is meer inzicht in de opbouw en het ontstaan van de karakters. Ik krijg de indruk dat Chinezen daar meer verstand van hebben dan Europeanen terwijl onze letters een vergelijkbare herkomst lijken te hebben. Chinese kinderen krijgen dan ook één uur per week les in kaligrafie om deze cultuur te behouden.
Na mijn vraag aan de meester of hij een lekker lokaal eettentje weet zit ik binnen 5 minuten bij de buren aan tafel, had ik natuurlijk kunnen weten, die middenstanders onder elkaar. Speciaal aanbevolen de “beerfisch” direct uit het aquarium op het bordje. Met veel omhaal wordt de vis eerst gewogen, want het gaat per kilo, en dan naar kokkie gebracht. Net even te snel vindt de bediening al plaats, zonder haarnetje maar dit gecompenseerd door een paar zebralook oorwarmers. Volgens mij wordt ik hier ontzettend bij de neus genomen hoewel de aanwezigheid van vissenkop en staart mij weer doen twijfelen.
Volgens plan wordt de volgende dag de fiets gepakt voor een rondje door de omgeving op zoek naar wat hoogtepunten. De kaart die wordt meegegeven helpt niet echt en de verkoopster die zoals alle Chinezen geen kaart kan lezen is het volledig met eens met de plek van vertrek die ik aanwijs. En dat zal ik bezuren! Nadat de hoofdstraat van Yangzhou vier keer gezien is wordt de juiste weg ingeslagen. Later leert een Chinees mij, die wel kaart leest, dat dit inderdaad zo is maar mede doordat geen enkel kaart een schaal heeft. Overheids trucje zeker?
Toch is deze vertraagde start ergens goed voor, ik loop een pottenbakkerij tegen het lijf waar vrij mag worden rondgedwaald en gefotografeerd, als de gebarentaal tenminste goed begrepen is?
Verder maar weer op zoek naar watergrot met modderbad en warmwaterbron. Duurt ff maar hij wordt gevonden. Rondleidinkje en die Chinezen zien ook overal vormen van beesten en mensen in. Nu ben ik gezegend met een rijke fantasie dus is het een beetje te volgen maar of dat voor andere Europeanen geldt waag ik te betwijfelen. Mijn lauwe reacties maakte de gids ook steeds stiller.
Dan maar naar de Banyan boom van meer dan 1400 jaar oud. In Nederland zetten we voor zo’n boom gewoon een paal in de grond met een plank erop “daar is die boom” en klaar is kees. Maar nee hier in China bouwen ze er weer een heel park omheen voorzien van de nodige bobo’s. Nu moet gezegd worden dat het een heel bijzondere boom was. Tevens was er nog een obsessie van de Chinezen aanwezig en wel stenen. Alle mogelijke fantastische formaten en vormen die men weer op stijlvolle wijze weet te accentueren. Waar men die stenen vindt is mij een raadsel maar zij hebben er oog voor. Later wordt mij verteld door Wei Li dat dit geluk betekend voor het huis waar het staat en het kwade weg houdt. Op mijn vraag of Tibet geen stenen had kwam geen antwoord.
Met een zere kont van het fietsen trakteer ik mijzelf op een kop koffie en kom in gesprek met Wei Li wat ontaard in een complete Engelse les. Haar interesse voor de foto’s van die dag roept de vraag op waarom er geen foto’s van thuis op de laptop staan. “Is thuis dan niet belangrijk voor mij?”. Wel dit is het uitgelezen moment voor mijn boek dat vol trots tevoorschijn wordt gehaald. Ondanks al die gekke koppen was zij met enig ontzag vervuld. En om er nog maar een rare kop aan toe te voegen gaf zij een maaltijd advies waarvan de vlammen mij langs de toch al schrale billen sloegen. Alles werd goed gemaakt door mij nog net op tijd voor een absolute vriendenprijs op de boot voor het aalscholvervissen te helpen.
Geweldig gezicht om die beesten met een elegantie in het zoeklicht voor de boot naar vis te zien duiken. Goed gedresseerd als zij zijn en geholpen door een iets te strak boordje komen de grotere exemplaren aan de visserman toe. Deze bewuste visser is in China en Hongkong een beroemde verschijning door de reclamespots waarin hij een rol speelt. Ook heeft hij samen met Clinton een kleine fotosessie gemaakt.
Alvorens de bus naar Guilin te nemen sluit ik mijn bezoek aan Yangzhou af met een lesje Tai Chi. De eerste tien basis bewegingen. De rugzak was daarna aanzienlijk lichter, of leek het maar zo. In de goot van het openbaar toilet van de busmaatschappij poep ik nog bijna een bruine rat op zijn kop maar dan ben ik klaar voor de reis.
Tot later.
-
18 November 2009 - 16:28
Norbert-Jan:
De eerste :p
Lezen ga ik nu doen :D -
18 November 2009 - 16:32
Je Jongste Zusje:
net te laat. ook ik moet nog lezen, maar ik zie een heel verhaal dus ik ga eerst koken en eten
dikke kus -
18 November 2009 - 16:51
De Belg:
Hoi Nico,
Na mijn hectische werkdag, is je verhaal een leuke ontspanning.
Wens je nog veel plezier en reisgenot. -
18 November 2009 - 18:18
Toos Van Der Klauw:
Hoi Nico, wat heb je al veel meegemaakt en gezien in korte tijd. Heel leuk om je verhaal te lezen. Wij zijn natuurlijk zelf in China geweest en Coen en Maaike waren een maand geleden of zoiets ook in dit gebied. Het gaat op deze manier steeds meer leven.
Coen en Maaike zijn vandaag aangekomen in Cambodja na een maand door Vietnam gefietst te hebben. Ze gaan de Angkor Wat bezoeken.
Als je onderweg het boek "de twee scherven" van Frank van Rijn kunt vinden (in hostels hebben ze soms een verrassend aanbod aan boeken), dan zou je dat ook moeten lezen (hij fietst van Peking naar Pakistan).
Nou Nico, op naar de volgende avonturen dan maar. We volgen je op de voet!
Groetjes, ook van Rob,
buurvrouw Toos -
18 November 2009 - 18:32
Norbert-Jan:
Prachtig verhaal broer, heerlijk om te lezen.
Je verzoek om je kaart aan te passen valt niet mee. Ik heb het naar eer en geweten gedaan. Misschien moet jij mij maar eens vertellen hoe dit programma werkt ;) -
18 November 2009 - 19:47
Rob Goenee:
Nico, ik lees jouw verslagen met ingehouden adem. M.a.w. het is adembenemend. Goede impessie van jouw daginvulling en sterk dat jij niet in gaat op al die verleidingen.(Oost-West, Thuis Best)
Ik kijk uit naar jouw volgende bestemming.
Groeten,
Je Achterneef. -
18 November 2009 - 21:03
Josta:
Heej Nico,
Wat een reistijden zeg!
Leuk die foto's.
groetjes van Frans en moi
-
18 November 2009 - 21:17
Trix Bouma:
Haaaaaaaaaa Nico,
Klinkt allemaal heel goed!
Ziet er goed uit, veel succes verder en plezier.
Hou je haaks, vr. gr.Trix -
18 November 2009 - 21:52
Joost:
Hoi Nico,
Mooie herkenbare verhalen en foto's, ik leef en voel met je mee -
19 November 2009 - 10:11
Yvonne:
geweldig Nico ik geniet met volle teugen van je reis verslag.
en wat ik nog niet wist je bent een echte schrijver
dikke knuffel
Yvonne
-
19 November 2009 - 17:30
Jean:
Mijn indruk is, dat je reis voldoet aan de door jou er aan gestelde eisen. Ik denk niet, dat we je binnen een maand terug zien. Gelukkig maar!
Ga vooral door met je verslagen. Leuk ze te lezen tijdens de lange donkere avonden. En op de TV is er toch niets te zien.
Ik realiseer me, dat jij ons keurig op de hoogte houdt van jouw doen en laten (voor zover je dat publiek durft te maken), maar dat de geachte lezers weinig anders doen dan adhesie betuigen en je nog maar een keer en goede reis wensen. Concludeer daar vooral niet uit, dat hier niets gebeurt! Braeking news uit de Wormer: Fase 2 van het baggerproject gaat van start; huis aan huis is een brochure over de OV chipkaart bezorgd; de heer Klaas is zondag j.l. per schip gearriveerd in Wormer en ik ben tijdelijk ex-gepensioneerd omdat ik een tijdelijke job heb aangenomen.Maar verder gaat hier alles toch wel zo'n beetje z'n gangetje.
Eet smakelijk en zo,
Jean -
19 November 2009 - 20:34
Arno:
Hoi Nico,
Een perfect reisverslag en het leest zoals je verhalen klonken bij onze gezamelijke maaltijden tijdens onze ww weekenden. Helaas gaat het dit weekend niet door ivm te weinig water.
Blijf genieten en schrijven!!!
Arno, Daan en Stijn -
20 November 2009 - 22:49
Marels:
hoi broer Je verhalen worden al langer maar je vergeet de punten en komma's gelukkig niet. klinkt allemaal goed je verhalen maar wat geluk dat je je boek bij je heb.:) kus en knuf je zus en no nonses zwager -
22 November 2009 - 22:39
Jaap Beunder:
Nico ik lees je Reissverslag letter voor letter ,ik vind het geweldig hoe je dat in je eentje doet we wacht weer met spannend af,met je belevennissen
groetjes Jaap -
23 November 2009 - 08:21
Berend:
Hey Nicooo,
'T is weer eens wat anders dan een beetje peddelen. Groot avontuur zo te lezen. Beetje jaloers ben ik wel ;-))
Groeten van een peddelmaat -
25 November 2009 - 07:16
Hans:
Beste Nico, Heb je reisverslag gelezen. Erg leuk. Veel sterkte -
25 November 2009 - 09:57
Frieda:
Dag Nico,
Weer een schitterend verhaal! Dat je nog tijd hebt om het allemaal op te schrijven:)
Groetjes, ook van Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
