Onderweg
Door: Nico van Egdom
Blijf op de hoogte en volg Nico
12 November 2009 | Nederland, Amsterdam
Voor wie mijn zinnen te lang en het verhaal niet boeiend is volgt hier de verkorte versie. Ik vertrek en laat een schare vrouwen in tranen achter. Na veel vertraging, bureaucratie, nieuwe contacten en onzedelijke betastingen kom ik na 28,5 uur in Hongkong aan.
Het afscheid was bepaald niet zonder emoties maar daarom wel erg warm. Een witte deken bedekte het verdriet en mijn aftocht toen het vliegtuig de zon opzocht. Een paar bladzijden later doemt Londen op uit de mist. De traditionele Engelse bouw is duidelijk te zien. Hoog, met erker, kleine raampjes en een gazon. Afgewisseld door dood saaie straatjes met arbeiders woningen met grasveld. Midden in de stad een groot landgoed met kasteel en gazon. Die Engelsen hebben wat met gazons het is haast een synoniem. Het verzamelterrein van de Dubbeldekkers ziet er vanuit de lucht als een geopende blokkendoos uit. En ondertussen stroomt de Theems als een modderige rivier door het hele plaatje heen. Door de eb liggen tal van schepen moddervast aan de oevers, lijkt Wormer- en Jisperveld wel hier. En natuurlijk de onvermijdelijke roeiboten als waterspinnen op het wateroppervlak.
Met de gewenning aan Schiphol is London Heatrow wel iets anders. Met de trein naar een andere terminal dat wat mij betreft wel een heel ander vliegveld lijkt te zijn. Na het inchecken kom ik direct in de kitscherige kerststemming. Nog steeds geen puur begin.
Ik wordt grondig gecontroleerd omdat de alarmering uitgelaten piept na mijn passage. Zo’n stoere broek met allemaal van die gespen en ritsen lijkt geen goed idee in de overspannen luchtvaart. De man bezoekt alle plekken van mijn lichaam met een lieflijke streling ook plekken waarvan ik denk “hoe moet ik hier in godsnaam iets verstoppen”.
“Boarding for China” lijkt ook al geen succes. Vertraging van circa 3 uur omdat de business class geen wasgelegenheid heeft. Een vliegtuig vol moet daarop wachten en als de betreffende reizigers worden gevraagd zich te melden staat er slechts een 5 tal op. Dit lijkt mij meer een mineraalwater probleem. Een zak griotten later stijgen wij op.
Prima maatschappij die China Air. Ieder stoel voorzien van een eigen flatscreen om je eigen film uit te kiezen. Eten en drinken genoeg, aangevoerd door altijd lachende dames. Het is alleen net als in Nederland niet te hachelen.
Slapen gaat prima als je de ogen eenmaal dicht hebt, voor dat moment is het een woelen en zoeken van jewelste. Uiteindelijk heb ik mijn draai gevonden. Op mijn zij met mijn kont op de enige lege stoel in het vliegtuig, gelukkig naast mij, mijn hoofd op de armleuning in het gangpad, kedeng kedeng, mijn rechterbeen liggend op de twee uitgeklapte stoeltafeltjes en mijn linker voet in het bagage vakje van diezelfde stoel. Welterusten.
Vlak voor de landing kijk ik toevallig langs de buren heen het raam uit en mag weer getuigen zijn van de aanblik van de Chinese Muur. In mijn enthousiasme maak ik de buren erop attent die mijn gevoel niet lijken te delen of ze zien hem niet. Zie je wel, zichtbaar vanuit de ruimte is een Russische fabel.
Beijing China, wat is dat vliegveld veranderd. Vliegtuigen stijgen direct in het zicht van de bezoekers omhoog om met een sierlijke bocht volgend op de start de toeschouwers zicht op een waar luchtvaart spektakel te bieden. Ruimte en veel glas bieden een transparantie waar men op regeringsniveau wat van kan leren. Natuurlijk heb ik mijn connectie met Hongkong gemist, daar stond slechts één uur voor. Na diverse formuliertjes, stikkers op mijn jas, controle na controle en handtastelijkheden van een Chinese dame, toch wel praktisch zo’n broek, krijg ik een lift aangeboden naar de gate voor Hongkong. Ik zal de bestuurder van het golfwagentje een volgend keer wel betalen.
Van de sneeuw in Beijing naar de vochtige warmte in Hongkong waar ik met succes ff snel alles van het openbaar vervoer probeer te begrijpen. Na en busrit waarbij mijn rijstijl verbleekt ben ik op een haar na op de plaats van bestemming. Ik laat mij verleiden door de koude acquisitie van wat een Indiër lijkt te zijn. Eenmaal in het geusthouse en na een ja op de kamer en de prijs draait de glimlach van de man om als een blad aan de boom zo van nu niet meer zeuren maar slapen. Ik ben 10 november 11.30 uur vertrokken en stap 13 november 1.30 uur in de nacht mijn hotelkamer binnen ;-) (geintje, werkelijke reistijd 28,5 uur waarvan ruim 6 uur vertraging)
Tot later!
Het afscheid was bepaald niet zonder emoties maar daarom wel erg warm. Een witte deken bedekte het verdriet en mijn aftocht toen het vliegtuig de zon opzocht. Een paar bladzijden later doemt Londen op uit de mist. De traditionele Engelse bouw is duidelijk te zien. Hoog, met erker, kleine raampjes en een gazon. Afgewisseld door dood saaie straatjes met arbeiders woningen met grasveld. Midden in de stad een groot landgoed met kasteel en gazon. Die Engelsen hebben wat met gazons het is haast een synoniem. Het verzamelterrein van de Dubbeldekkers ziet er vanuit de lucht als een geopende blokkendoos uit. En ondertussen stroomt de Theems als een modderige rivier door het hele plaatje heen. Door de eb liggen tal van schepen moddervast aan de oevers, lijkt Wormer- en Jisperveld wel hier. En natuurlijk de onvermijdelijke roeiboten als waterspinnen op het wateroppervlak.
Met de gewenning aan Schiphol is London Heatrow wel iets anders. Met de trein naar een andere terminal dat wat mij betreft wel een heel ander vliegveld lijkt te zijn. Na het inchecken kom ik direct in de kitscherige kerststemming. Nog steeds geen puur begin.
Ik wordt grondig gecontroleerd omdat de alarmering uitgelaten piept na mijn passage. Zo’n stoere broek met allemaal van die gespen en ritsen lijkt geen goed idee in de overspannen luchtvaart. De man bezoekt alle plekken van mijn lichaam met een lieflijke streling ook plekken waarvan ik denk “hoe moet ik hier in godsnaam iets verstoppen”.
“Boarding for China” lijkt ook al geen succes. Vertraging van circa 3 uur omdat de business class geen wasgelegenheid heeft. Een vliegtuig vol moet daarop wachten en als de betreffende reizigers worden gevraagd zich te melden staat er slechts een 5 tal op. Dit lijkt mij meer een mineraalwater probleem. Een zak griotten later stijgen wij op.
Prima maatschappij die China Air. Ieder stoel voorzien van een eigen flatscreen om je eigen film uit te kiezen. Eten en drinken genoeg, aangevoerd door altijd lachende dames. Het is alleen net als in Nederland niet te hachelen.
Slapen gaat prima als je de ogen eenmaal dicht hebt, voor dat moment is het een woelen en zoeken van jewelste. Uiteindelijk heb ik mijn draai gevonden. Op mijn zij met mijn kont op de enige lege stoel in het vliegtuig, gelukkig naast mij, mijn hoofd op de armleuning in het gangpad, kedeng kedeng, mijn rechterbeen liggend op de twee uitgeklapte stoeltafeltjes en mijn linker voet in het bagage vakje van diezelfde stoel. Welterusten.
Vlak voor de landing kijk ik toevallig langs de buren heen het raam uit en mag weer getuigen zijn van de aanblik van de Chinese Muur. In mijn enthousiasme maak ik de buren erop attent die mijn gevoel niet lijken te delen of ze zien hem niet. Zie je wel, zichtbaar vanuit de ruimte is een Russische fabel.
Beijing China, wat is dat vliegveld veranderd. Vliegtuigen stijgen direct in het zicht van de bezoekers omhoog om met een sierlijke bocht volgend op de start de toeschouwers zicht op een waar luchtvaart spektakel te bieden. Ruimte en veel glas bieden een transparantie waar men op regeringsniveau wat van kan leren. Natuurlijk heb ik mijn connectie met Hongkong gemist, daar stond slechts één uur voor. Na diverse formuliertjes, stikkers op mijn jas, controle na controle en handtastelijkheden van een Chinese dame, toch wel praktisch zo’n broek, krijg ik een lift aangeboden naar de gate voor Hongkong. Ik zal de bestuurder van het golfwagentje een volgend keer wel betalen.
Van de sneeuw in Beijing naar de vochtige warmte in Hongkong waar ik met succes ff snel alles van het openbaar vervoer probeer te begrijpen. Na en busrit waarbij mijn rijstijl verbleekt ben ik op een haar na op de plaats van bestemming. Ik laat mij verleiden door de koude acquisitie van wat een Indiër lijkt te zijn. Eenmaal in het geusthouse en na een ja op de kamer en de prijs draait de glimlach van de man om als een blad aan de boom zo van nu niet meer zeuren maar slapen. Ik ben 10 november 11.30 uur vertrokken en stap 13 november 1.30 uur in de nacht mijn hotelkamer binnen ;-) (geintje, werkelijke reistijd 28,5 uur waarvan ruim 6 uur vertraging)
Tot later!
-
12 November 2009 - 06:56
Norbert-Jan:
Goed om van je te horen broer! Ben wel benieuwd van wie de koffie-verkeerd is aan het tafeltje waar jij aan een capuccino zit, dat deel in je verhaal heb ik gemist ;)
-
12 November 2009 - 08:19
Hans En Mariska:
Wat een leuk verslag van je beginnende reis nico;-) Ik ga het zeker volgen en wens je veel succes met je verdere reis.....enne...die chinese muur lijkt mij juist geweldig om te zien! -
12 November 2009 - 08:47
Jasper:
Beetje zeuren dat London en Hong-Kong niet puur zijn, maar wel genieten van je flatscreen in het vliegtuig he!!! Succes oom ;) -
12 November 2009 - 11:50
Izaak En Els:
Hallo,
Goed dat je heelhuids bent aangekomen en lekker geslapen hebt. Wij kijken uit naar het volgende verslag! Veel succes en tot later.
Gr. X izaak en els -
12 November 2009 - 17:08
Je Dochter:
lieve pap,
fijn te horen dat buiten de vertraging alles goed verlopen is en nu op naar de natuur/cultuur!
ik zal me nog even aanmelden bij je zodat ik op de hoogte blijf van je nieuwe verhalen want je bent me gewoon vergeten :-( mooi is dat....
love you xxxx -
12 November 2009 - 21:34
Jean:
Goh Nico, ik heb het steeds verkeerd begrepen! Ik dacht dat je lopend naar China ging. Ik concludeer nu, dat je naar Hongkong bent gevlogen om je prettig te laten betasten. Erg omslachtig! Of begrijp ik het weer verkeerd?
Goeie reis maar weer.
Jean
-
13 November 2009 - 01:53
Josta:
De reis er naar toe, is al een avontuur op zich.
Gelukkig had je een verkorte versie geschreven :)
Ik kijk uit naar je volgende verslag.
Groetjes! -
13 November 2009 - 09:50
Je Jongste Zusje:
Hé broertje, wat zo'n broek toch allemaal kan veroorzaken. Vooral veel dragen hij is in alle opzichten erg makkelijk.Fijn te lezen dat je bent aangekomen. je heb toch niet de vraagprijs betaald voor je kamer? Heel veel plezier en we reizen met je mee. dikke kus -
13 November 2009 - 18:25
Frieda :
Dag Nico,
Dat klinkt allemaal goed. Ik begrijp dat je tot nu toe ruim de tijd krijgt om de reiservaringen in je op te nemen. Veel plezier en groetjes, daaag -
13 November 2009 - 20:41
Margreeth:
Hoi Nico, zoals je gemerkt zult hebben is het me niet meer gelukt om bij je feest aanwezig te zijn, jammer...
Ik wens je heel veel plezier en boeiende ervaringen op je reis.
Liefs Margreeth. -
17 November 2009 - 18:44
Joke :
hee nico,
wat is de tijd snel gegaan. je bent al gearriveerd in china. leuk hoor om je verslagen te lezen. ik wens je veel reisplezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
