Karak

De tocht naar Karak is geen bijzondere. In het begin rijden wij langs talloze automotive bedrijven waar weer iedereen hetzelfde verkoopt. De tweedehands onderdelen liggen tot op het dak van de toko’s opgeslagen. Hoe heeft men hier een bestaan? De rest van de tocht voert ons door de woestijn met hier en daar wat bebouwing en een fabriek. Dit centrale gedeelte van Jordanië lijkt de randstad wel. In Karak zijn wij op tijd met de aankondiging van onze wens en wordt er door de chauffeur voor een hotel gestopt. Jammer dat het geen knap hotel is dus met de taxi naar het centrum. Geen hotel meer te vinden en hup naar de laatste kans. Te veel geld voor het gebodene maar er is geen keus meer. ’s Avonds vinden we in deze uithoek ook nog een redelijke eetgelegenheid en liggen we weer vroeg in bed. In verband met ons reisprogramma gaan wij de volgende dag al vroeg op pad. De taxi’s rekenen zich weer rijk maar wij geven ons niet gewonnen en zij rijden door. Dan stopt er ineens een particulier die zijn diensten aanbied en wij denken “Uber?” Deze man met vrouw biedt ons geheel gratis een rit naar de kruisvaarders burcht aan. Doel van dit bezoek. De man nodigt ons uit vanavond als wij nog in de stad zijn vooral bij hem en zijn gezin thuis komen eten. “Inshalla” is mijn antwoord en ontvang zijn telefoonnummer voor het geval dat. Voor het kasteel geeft in formeel mijn nummer ook nog voor het als hij ooit in Nederland komt. Welcome to Jordan. Als eerste toeristen betreden wij de bezienswaardigheid en eigenlijk nog vóór openingstijd. Met gebaren wordt aangegeven dat wij naar binnen kunnen en bij het verlaten de Jordanpass moeten laten zien. Een vriendelijke en zwaarbewapende agent wijst een plek waar de rugzakken kunnen worden gestald en daar gaan we. De burcht was er een in een lijn van burchten vanaf de rode zee tot Turkije als buffer tussen de Arabieren en het heilige land. Deze was daarom zo belangrijk voor de kruisvaarders omdat hij op het knooppunt van handelsroutes lag en bovendien keek je vanaf dit punt ook naar het heilige land. Indrukwekkend bouwsel van de Fransen maar slechts relatief korte tijd in hun bezit voordat Saladin het in handen kreeg. Later hebben ook de Mammelukken er nog bezit van genomen en de burcht verder uitgebouwd. De ligging is bijzonder hoog en geeft een weids uitzicht over de omgeving. Dikke muren omringen een grote binnenplaats waar ruimte is voor dorpse tafrelen, o.a. een souq en moskee. Ondergronds onder het hele complex zijn wel twee tot drie woonlagen voor soldaten paarden en al wat de verdediging van een burcht nodig heeft. Heel indrukwekkend als je met wat fantasie de lege ruimtes binnen de ruïne weet in te vullen. We lopen voor op ons reisschema waarin sprake is van slechts één bus die om 13.00 uur vertrekt. Met de taxi aangekomen op het busstation weten wij nog juist de bus aan te houden zo lijkt het. Reisdoel is Wadi Musa voor de bezichtiging van Petra. De chauffeur geeft aan niet verder te gaan dan Ma’an maar dat was bekend en wij geven aan daar te wisselen van bus. Het duurt nog een stief kwartiertje en de bus vertrekt geheel niet volgens de informatie omdat het nog maar 10 uur is. Weer een wat saaie tocht maar dat bidt ruimte om ons in te lezen op de volgende ervaringen. In een grote plaats aangekomen vraag ik de chauffeur of dit Ma’an is. “Geduld, mijn vriend. Vertrouw je mij?” Ik lach bevestigend en ga zitten. Rijdend over een dubbelbaans weg in de stad gescheiden door een middenberm stopt en roept de chauffeur naar een rijdende bus aan de andere zijde. Dat blijkt de onze te worden en met ons hele huishouden verkassen wij naar lijn 2. Na wat gepuzzel vanwege het man/vrouw verhaal is er een zitplaats voor ons en gaan wij op weg. Petra wordt de bestemming een van de zovele wereldwonderen. Bij aankomst nemen wij eerst een kopje thee op een terras om de zaak goed op de rit te zetten. Een en ander resulteert erin dat Els onze hotel keuzes afloopt terwijl ik op de rugzakken pas. Erg goed plan. Bij terugkomst ben ik het ongezien helemaal eens met haar keuze, gorden de rugzakken om en vamos. Via een andere route naar het hotel van onze keuze dan die welke Els eerder had genomen blijkt een verstandige beslissing. De helling van Els was circa 45%, een echte kuitentrekker dus. Cleopatra luid de naam van ons verblijf en voorziet voor een aantrekkelijke prijs in ontbijt (vanaf 5.45 uur) en eenrichting vervoer naar Petra. Wifi kost 2JD per dag maar als ik het langste Nederlandse woord weet te noemen is het gratis, “hottentottententententoonstelling”, hebbes! Els heeft het even gemist en kijkt wat verdwaasd om zich heen.