Wadi Rum

Het is 11.00 uur, Salem is in geen velden of wegen te bekennen dus besluit ik maar eens te bellen. We hebben ons gehaast met het ontbijt om op tijd te zijn. Ook het restaurant was laat open dus hebben we die tijd zoet gebracht met het zoeken van een escape naar Dana. Maar het fruitontbijt was weer de moeite waard en speciaal op ons verzoek gemaakt. Misschien staat dit het volgend seizoen wel op de kaart. Daar hebben we Salem die 10.30 uur met 11.30 uur verward heeft. Ok, kan gebeuren maar dan nu “Herewen”, dat hebben we van Achmed geleerd als hij zijn ezels moest aansporen. We gaan nog even een ommetje omdat het brood voor het gezin moet worden afgeleverd. Aardig optrekje bewoont Salem en dan heeft hij ook nog een huis dat hij verhuurt. Spaarzame man lijkt het die zijn geld verstandig belegd. Onderweg wordt weer gezellig gekletst, er zijn erg veel vluchtelingen uit Syrië en zij hopen maar dat die na de oorlog terugkeren. Nu legt het veel druk op de economie en alles is de laatste jaren flink duurder geworden. Met name door de komst van de Irakezen die met veel geld de grens overstaken. Tevens is het toerisme licht afgenomen dat deels door de komst van de Russen wordt goedgemaakt. Voorheen zaten die in Hurgarda Egypte, na de keldering van de roebel komen ze naar Jordanië. We komen aan bij de chauffeur van de 4WD en wisselen van voertuig. Inmiddels hebben wij al een eeuwenoude pleisterplaats voor handelskaravanen gezien en een trein uit de film van Laurens of Arabië. Mede daarom is dit gebied zo bekend. Nu passeren we met een ommetje het Visitors Centrum en ontkomen wij aan de toegangsprijs………………………maar laten wij nu de Jordanpass hebben. Het wordt steeds moeilijker om die prijs er nog uit te krijgen. Even verderop eerst maar even koffie en dan een stop bij een grote steen met eeuwen oude inscripties waar ook koffie gedronken had kunnen worden. Veel gezelliger in een bedoeïenentent omgeven door dromedarissen, helaas. Daarna beklimming (ik) van een groot duin dat tegen een rotsformatie ligt opgetast en een wonderbaarlijk mooi uitzicht biedt. Een kloof (siq) met rotstekeningen van lange mensen, steenbokken, struisvogels en voetafdrukken. Je kan er slechts 100 meter in via een hachelijk paadje van maximaal één meter breed en met gids en touwen nog verder. Ik vind het genoeg, de tijd dringt. Nog even snel een rotsbrugje op de foto zetten en dan zijn wij juist op tijd voor de zonsondergang. Salem heeft wat broodjes, drinken en fruit meegenomen en wij gooien er nog wat nootjes tegenaan. Heerlijke zonsondergang die wij genieten ver verwijderd van de massa in serene rust. In het aarde donker rijden wij naar huis waar de douch eerst niet warm wil worden en ik bij het diner zalm bestel wat gewoon kabeljauw blijkt te zijn. Maar je kunt niet alles hebben.