Laos Luang Prabang en verder
Door: Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico
30 Maart 2010 | Laos, Luang Prabang
Na 40 uur reizen en verblijf in tuk tuk’s, slaaptreinen, wachtkamers, wachtrijen, vliegtuigen, meer en minder makkelijke stoelen. Een tijdverdrijf van sjouwen, regelen, kletsen met lotgenoten en anderlandgenoten, douchen in vliegveldtoiletten, film kijken, internetten, verhalen lezen en verhalen schrijven. En dan, dan ben ik in tropisch Laos, in het werelderfgoed Luang Prabang aangeland en val na een koude douche uitgestrekt in mijn blote kont op bed (inderdaad, geen zelfportretten). Als ik de volgende dag denk “waar ben ik toch zo moe van” geef ik eindelijk toe aan mijn leeftijd en neem met een goed boek (het zesde al) een paar dagen echte rust.
Luang Prabang (LP)is koloniaal en verenigt het beste uit twee uitzonderlijke, Franse terrasjes in een tropische setting. Het geklop van jeu de boules ballen, geen kokosnoten die er ook voldoende zijn, maar echte ballen, tegen een achtergrond van een van de Mekong rivier opstijgende heuvelrug begroeid met palmbomen en ander groen.
De mensen zijn vriendelijk, ongelooflijk vriendelijk en wat belangrijker is “belangeloos vriendelijk”. Mijn inmiddels paranoïde geest komt tot rust, een goede overgang voor ik ooit weer eens naar huis ga.
Ik dump een stapel wasgoed bij de hospita en zweet het volgende stapeltje vol met niets doen. Laos is duurder dan India maar van het te veel gegeten gratis vliegvoer houd ik het dagbudget op peil en slenter en fiets wat in het rond. Kan de verleiding niet weerstaan een heuvel te beklimmen en met 360 graden uitzicht over LP lees ik een daglang in de schaduw van de pagode terwijl links en rechts van mij de vogeltjes uit kooitjes de vrijheid verkrijgen. De dag daarop dan maar een paar tempels, een museum en dan weet ik het wel weer, lijkt ook weer allemaal op elkaar.
De avonden wordt er een soort van Egmondwoensdagavondmarkt opgebouwd en verkoop men honderd keer hetzelfde. Eindelijk heb ik een reisschaakspel. Al wandelend wordt mij gevraagd “wilt u met de tuktuk naar de boemboem? “nee, nee!” is het antwoord. Het eten in de restaurants en langs de straat is allemaal voortreffelijk en in mijn koffietentje kan ik gratis internetten. Het weer is heiig en kleurt de zon van houtvuur vlammend tot gloeiend ijzer rood voordat deze achter de bergen ondergaat.
Ik shop wat rond en schrijf in voor een tweedaagse trip. Beetje kajakken, olifantje rijden en een beetje wassen, een bezoek aan het whiskydorp en lekker buiten slapen.
Op een “sit on top” kajak soppen wij de Mekong rivier af en krijgen de gids en vader en zoon uit Noorwegen aanvullende kano-instructies. Mooie omgeving en een paar slappe versnellingen die ondanks het enthousiasme van de gids niet spannender worden. Veel lol met kleine plagerijen, gekkigheid en de jeugd van een aangrenzend dorpje dat de kajaks beklimt, meevaart en gezamenlijk met ons ondergaat. Langs de oevers honderden goudzoekers opzoek naar het grote geld. Helaas is het niet alles goud dat er blinkt.
De olifanten zijn van het kaliber “liever lui dan moe” en de trage gang is geestverdovend. Het wassen zorgt voor wat afleiding en één van de twee lijkt meer een onderzeeboot. Op deze trip ontmoet ik Peter, een snurkende Deen van 38 jaar die voorlopig mijn reisgenoot wordt. Goede gespreken en aangenaam gezelschap.
Als variatie op de trip besluiten Peter en ik niet de jeep terug te nemen naar LP maar aan de oever van de Mekong een lift te vragen. Na een hoop geschreeuw, gespring en knievallen stopt er na 7 boten eentje voor een lift. Privéboot, afgehuurd door een Indisch echtpaar met gids en drie kinderen, al jaren woonachtig in Zwitserland en nu samen op reis. Leuk gesprek en ook vader en moeder staan voor de vraag “hoe gaan wij de rest van het leven invullen”.
Terug in LP sta ik vroeg op om het uitdelen van eten aan de monniken mee te maken. Op weg ernaartoe verkoopt een vrouwtje mij een schaal met fruit maar wekt mijn argwaan als haar manden leeg blijken te zijn en er geen monnik te bekennen valt, zijn ze soms al langs geweest?. Ook probeert zij voor het wisselgeld in de plaats mij een tweede schaaltje in de maag te splitsen. Weer zo’n truc uit India maar waarom wordt je er hier niet boos om?
Ik ga aan de kant van de weg zitten maar dat blijkt niet de juiste plek. Het vrouwtje gebaart mij haar te volgen en met een steeds snellere pas gaan wij “ergens” naartoe. Op haar wijzen in de verte terwijl ze er een sprintje inzet zie ik een oranje lint in mijn richting komen. En dan deel ik het eten uit aan de monniken. In het Engels uitgesproken klinkt het overigens heel anders en ook een beetje raar.
Samen met Peter huren wij een autootje voor een dagtocht en bezoeken een grot aan de Mekong en een waterval. Die grot was dan wel bijzonder voor de bevolking en het toenmalige koningshuis maar kan ons nauwelijks bekoren. Een verzameling stoffige Boeddhabeeldjes met veel te veel trappen.
De waterval blijkt een volledig park te zijn waarbij de waterval van een meter of honderd vervolgt wordt door allerlei terrassen en vervallen waar ook gezwommen mag worden. Het gebied is prachtig en echt van de soort dat je aan het reizen zet als je de foto’s ervan ziet. Prachtige junglebegroeiing met terrassen en opeenvolgende poelen met water. Je blijft foto’s maken en het kost moeite geen mensen op je plaatje te krijgen.
Bij een van de poelen staat een boom met daaraan een touw met knopen. Je voelt hem al aankomen. Ik meng mij tussen de jeugd (twintigers en dertigers) en na twee zwaaien heb ik de truc te pakken, aan het einde van elke zwaai maak ook ik een salto achterover. De truc met staan op een knoop (touw tussen de tenen geklemd) en salto achterover gaat lukken. Voor ik het weet wordt er advies gevraagd en staat opa uit te leggen wat men doen moet.
Het is genoeg geweest in LP en Peter en ik vertrekken per boot over de Mekong richting Pak Beng. Een prachtige 11 uur durende tocht waarbij gelezen en geslapen wordt en wij als enige een comfortabele stoel hebben bemachtigd.
Door stroomversnellingen en het karstgebergte. De oevers variëren van rotsstrand met zandplaten tot zandstranden met rotsen afgewisseld met klimduinen. Landtongen met wisselende soorten gesteente likken naar het midden van de stroom. Hier en daar komt het oerwoud tot aan de oevers en luieren de waterbuffels aan het strand. Veel witte buffels die er met hun roze huid als Michael Jackson bijlopen.
Pak beng is één lange gezellig straat met restaurantjes en geust houses. De avond wordt er gezellig doorgebracht met meerdere bootvluchtelingen, lange gesprekken en bier. Een nog oudere reiziger dan ikzelf filosofeert er op los en vertelt ons hoe de wereld in elkaar zit. Van de afgelopen 40 jaar is hij er al 25 aan het reizen. Systemen deugen niet en men moet sus en zo. Als ik hem vraag of hij niet reist dankzij het systeem en of daar dan niet ook af en toe iets voor teruggedaan moet worden antwoord hij dat hij bewust leeft en hier en daar het straatvuil opraapt. Typisch geval van “de weg kwijt” ik schenk hem mijn Lonely Planet.
Bij het ontbijt ontmoeten wij een Duits echtpaar dat onze plannen, een wildpark te bezoeken, de grond inboort met de opmerking “geen wild te bekennen”. Flexibel als wij zijn stellen wij de plannen bij door het reisdoel te verleggen naar Hongsa het enige doel in de omgeving dat iets te bieden lijkt te hebben.
Weer de boot in voor een stukje terug en wij worden gedropt in “the middle of nowhere”. Hoe moet dit verder staat er in onze ogen geschreven? Gelukkig staat er een auto te wachten tot hij vol is en deze lost het probleem, na drie uur wachten, op.
Hongsa heeft eigenlijk niets en lijkt een verkeerde keuze. Het guest house van Monica zou uitkomst moeten bieden zegt de gids. Monica, een Duitse van circa 60 jaar die het in Laos gaat proberen te maken, zegt ook van alles maar weinig boeiends, lijkt het bij de kennismaking. Bij het ontbijt komt haar geheime wapen in de vorm van zelfgemaakte jam en pindakaas op tafel en smelten wij als sneeuw voor de zon.
We zwerven wat rond en vergezellen Monica naar de lokale ochtendmarkt voor haar inkopen en zij bezorgt ons een route beschrijving voor een tochtje langs wat lokale dorpen en door de jungle. Dat was een heel goede toevoeging!
Met de wandeling komen wij tegen waar wij naar opzoek waren. Het echte leven in Laos met al zijn puurheid en vriendelijkheid en een oma die haar kleindochter aanbied als bruid. Ditmaal aan Peter die wel voordelen ziet maar niet hapt. Voor mij heeft ze ook iets dat er uit lijkt te zien als twee. Twee bruiden? De taalbarrière zal de uitkomst voor altijd in nevelen hullen. Wij drinken onze warme cola op en applaudisseren voor het dansje waar oma de twee kleinkinderen toe heeft aangezet.
Op onze tocht worden wij vergezeld door de buurhond van Monica die alle koeien najaagt en wat hij nog meer tegenkomt. Van een hagedis vinden wij alleen nog de spartelende staart. Zijn Alfagedrag leidt ons langs alle honden van de dorpen en als het moet luistert hij op mijn fluitsignaal. Bij het zwemmen in een rivier blijkt hij bang voor water en volgt niet.
Overal in Laos worden de bossen in brand gezet en zo ook hier. De brand jaagt tientallen spinnen, van het soort Hooiwagen, het bospad op en nog wat ander ongedierte maar dat kan onze pret niet drukken. Wat wel jammer is, is dat de branden ook al het overige wild lijkt te verjagen. De noedel soep bij ons stamcafé is weer een dankbare dagafsluiting.
De volgende dag gaan wij op pad naar Phonsavan en reizen 17 uur inclusief overstaptijd in “the middle of nowhere” waar je denkt “hoe moet het hier nu weer verder”. Alles komt goed behalve voor de hotelmanager die wij van zijn stretcher lichten en ons om 2.30 uur in de nacht snel een hotelkamer geeft.
Onderweg is het landschap prachtig met redelijk goed zicht. We zien de wonderschone jungle met zijn enorme variëteit aan bomen groeiend op steile hellingen van aankomend karstgebergte. Tussendoor rijden wij door dorpjes opgetrokken van huisjes bestaande uit hout, bamboematten en grassen. Het wonen is armoedig lijkt het maar de mensen hebben de aard van aanvaarding zoals dat bij boeddhisten past. Enigszins verreist ontbijten wij op de lokale markt als bezienswaardigheid tussen de locals.
Tijdens de Vietnamoorlog zijn er in Laos tonnen aan bommen gedropt om de meest onzinnige redenen. Daarvan liggen nog steeds talloze op scherp staande projectielen op de loer om onschuldige slachtoffers te maken, de zogenaamde UXO’s (unexploded ordnance). Eén slachtoffer spreken wij persoonlijk in een voorlichtingswinkel waarna wij in het naastliggende gebouw direct tot donatie overgaan. Een kleine bijdrage aan de haast onbegonnen werkzaamheden van het opruimen.
Grote bezienswaardigheid in Phonsavan en het doel van de reis is “the plain of jars”. Totaal drie velden op de toppen van heuvels waar talloze massieve vazen zijn te vinden met een gewicht van één tot zeven ton elk. De herkomst ervan is onbekend ondanks de gissingen en onderzoekingen. Het fenomeen is prachtig om te zien en zet ons aan tot filosoferen, onze publicaties hieromtrent zullen wij midden volgend jaar is in de wetenschappelijke tijdschriften publiceren, tenzij Jaap ons voor is natuurlijk.
Naast verschillende vazen treffen wij ook deksels aan en één ervan wordt door ons opgelicht om te zien of één van de theorieën gestaafd wordt. Voor het lichten zeg ik tegen Peter “pas op voor slangen” met de bedoeling van een geintje maar wel met een serieuze kans. Als de steen rechtop staat grijnst ons vanonder de steen een circa 70 cm lange, weet ik veel wat voor soort, slang toe. Ik houd de steen alleen in evenwicht want Peter doet een stap terug en neemt met telelens 5000mm een paar foto’s. Ook met die van mij en ikzelf maak de macro-opname. We verjagen de slang met zijn trillende staart om de steen weer veilig te laten zakken, never a dull moment.
Een fantastische waterval wordt bezocht. Ondanks zijn huidige pracht zal deze pas in het regenseizoen zijn ware schoonheid tonen, maar daar wachten we niet op. Peter stap weer op zijn brommer, ik op de lichte motor en wij keren huiswaarts. Wij passeren weer het originele Laos in de vorm van authentieke dorpjes met honden en plots overstekende kippen, TôôôôK, PôK. ………... (?!) Onderweg wordt het snel donker en alles ziet er anders uit. Zelfs de koeien op de weg veranderen in vage zwarte vlekken net als andere weggebruikers zonder licht. Gelukkig gaat alles goed behalve dat we de verkeerde richting oprijden en veel later dan gepland arriveren bij de verhuurder die helemaal niet blij is maar daarover later.
Tot later!
-
30 Maart 2010 - 12:38
Karin:
He lieve Nico,
Wat een prachtig verhaal weer. Als ik het lees, zie ik je al gaan, 'opa'met energie voor tien. Leuk hoor! Geniet ervan. Hier alles goed, druk bezig met scriptie.
Veel liefs,
Karin -
30 Maart 2010 - 14:45
Yvonne:
hoi Nico
weer een prachtig verhaal
aan een stuk door gelezen
zeer mooie foto,s en ja zowaar sta je er zelf ook op
ik wens je nog heel veel plezier en doe rustig aan
kijk goed uit en pas op je rugtas
dikke knuffel
Yvonne -
30 Maart 2010 - 17:12
Je Dochter:
Hi Papsie!
heb alvast even je foto's gekeken, echt super! ga nu maar eens aan je verhaal beginnen maar wilde voor ik het vergat even een krabbeltje achter laten, want dat wilde je zo graag ;-) en dat terwijl ik genoeg met je bijklets op skype hihi.
hier is verder alles goed, ga dit weekend lekker naar londen, zin in! en zo te zien vermaak jij je ook prima, leuk om te zien.
nou lieve pap tot snel weer en een hele dikke kus!!!!!!!!!!!!! -
30 Maart 2010 - 18:21
Bert:
He Nico,
Wist jij wel dat die slang ook wel de Zuid-laonesedrietandratelslangdinges heet.....levensgevaarlijk!!!!
Goed te lezen dat je nog steeds de puf kan opbrengen om elke dag weer een ander avontuur te beleven. Heb wel het idee dat een hoop zaken waar de meeste van ons alleen maar van kunnen dromen, voor jou niet eens meer de moeite waard zijn. Raak je niet een beetje verwend???haha.
Denk dat het tijd wordt om maar gewoon weer gezellig naar NL te komen.......
Geniet van de komende 2 maanden...
groet Bert -
30 Maart 2010 - 19:02
Jean:
Hallo Nico,
Sinds wanneer leg jij in de eerste zin van je verslag zo voor open doel? Ik citeer:"verwend, verreisd en intussen bedorven voor de maatschappij". Verwacht je nu tegenspraak van je lezers of zo? Of is dit bewijs van zelfbewustzijn bedoeld als rechtvaardiging voor jouw verblijf in die yoga-club? Zo van:"Zie je wel, dat ik daar iets geleerd heb?" Of is het bedoeld als excuus-bij-voorbaat voor je gedrag als je eenmaal weer thuis bent? Is dat laatste het geval, maak je dan maar geen zorgen: we krijgen je wel in het West Europese gareel. Hoewel: dat zal niet meevallen. Als ik vlak na elkaar lees, dat je een betrekkelijk normale luie lees/luier/geniet vakantie hebt en vervolgens beschreven zie, dat je je vermaakt met het voeren van monniken, dan slaat bij mij wel weel even de twijfel toe. Maar vervolgens lees ik, dat je aan een touw hangt en salto's maakt en dan weet ik: niets aan de hand; nog steeds dezelfde steek die er aan je los zit. Houwen zo! Je verhaal was deze keer wel weer van het type "jaloers-makend", mede door de mooie foto's.
Tot de volgende aflevering maar weer.
Groet,
Jean
-
30 Maart 2010 - 19:26
Toos Van Der Klauw:
Ha die Nico, ik heb weer genoten van je verhalen en gegriezeld bij je verhaal over de slang en nog meer bij de foto met de glazen met slangen! Br... Maar jou kan niets meer deren.
Coen en Maaike zijn momenteel in Nepal, Podhara (waar Maaike een aantal jaren geleden heeft gewerkt) en Kathmandu. Zaterdag gaan ze richting Tibet en Llasa. Zij waren een maandje of zo geleden in Laos. En... jullie komen eind mei weer naar huis, alledrie. De thuisblijvers kijken daar wel naar uit hoor.
Nico, op naar het volgende verhaal en naar de volgende foto's. Het ga je goed,
ook groeten van Rob,
Toos -
30 Maart 2010 - 19:29
Toos Van Der Klauw:
Sorry, sorry, het leek of het niet lukte, dus nu staat het er 4x, ik schaam me, nou ja, niets meer aan te doen, tenminste ik krijg mijn overtollige reacties niet meer weg, misschien jij?
Groet voor de 2e maal,
Toos -
30 Maart 2010 - 19:52
Je Trotse Zoon:
Omdat ik veeeeel te weinig reageer MOEST ik van mezelf ffies reageren. Zo te zien (salto's maken met mensen die de helft zijn van je eigen leeftijd) gaan wij Vietnam samen ffies onveilig maken ;)
Ik heb nog ffies gezocht in de boeken die ik hier heb en op internet naar wat voor slang het was, maar kon niks vinden. Ik zal nog ffies her en der informeren en laat het je weten.
Over of je ooit thuis komt hoef je je geen zorgen te maken. Je ticket is al geregeld ;)
Ik heb alvast enorm veel zin in Vietnam en ben de dagen al aan het wegstrepen :-D -
30 Maart 2010 - 21:08
Norbert-Jan:
Ha die broer,
Wat valt er te zeggen als je dit allemaal zo leest? Ik kom niet verder dan de grasmaaier, het aaien van een paar hangbuik zwijntjes en kijken naar een paar schotse hooglanders achter op het land. De grasmat is na een lange winter weer gereanimeerd en nu maar wachten op herstel. De tuinkas is van Zaandijk verhuisd naar het altijd mooie Jisp en is door de oude beheerder gefundeerd, gebouwd, gespit en betegeld. Ing is haar koopwoede aan het afreageren op de zaaden van Welkoop en Groenrijk. Als er langsrijden zwaaien ze al.
Het fietsen naar het werk is weldaadig en ik meen enige vooruitgang in de conditie te merken - ga binnenkort tovch maar eens de kano opzoeken, naar ik begrepen heb, ben jij ook al aan het oefenen ;-)
Blijf genieten, dan blijf ik lezen. Spreek je snel! -
30 Maart 2010 - 21:58
Izaak:
hey nico!
Je schrijft mooi, ik heb het wel maar tot de helft gehaald, ook leuk om de fotos te zien. Als je terug bent van alles maar een mooi boek maken, ervaring om nooit te vergeten!
Tot over 2 maanden, of tussedoor nog even op skype..
Grt! -
31 Maart 2010 - 08:31
Henk Hoogerwerf:
Hoi Nico
Weer een mooi verhaal, al begrijp ik niet altijd wat je bedoelt, als je je cryptisch uitdrukt, zoals iets dat "in het Engels uitgesproken raar klinkt" ofzo. Waar heppie 't over? denk ik dan. Ik heb ook weer genoten van de prachtige foto's! Het lijkt me dat je inderdaad soms bijna verzuipt in alle indrukken. Goed dat je ook regelmatig de rust neemt om bij te komen in de schaduw van een tempel. En wanneer kom je nu eindelijk eens terug? Groetjes en goede reis verder. Henk. -
01 April 2010 - 20:00
Els:
Hoi lief,
Bedankt Peet namens mij dat hij jou op de foto heeft gezet.
XXX -
02 April 2010 - 17:32
Hans En Mariska:
Hoihoi Nico,
Hier eindelijk weer een berichtje van onze kant...
Tjeetje man! wat maak jij toch een hoop mee, geweldig.
We zien jou al helemaal slingeren hahaha en dan die salto,tja,dat zal een mooie ervaring geweest zijn...hahahaha!
Die potten met slangen brrrrrrrrrr dat vind ik (maris) helemaal niets maar ik schijt echt in mijn broek voor slangen.
Voor de rest mooie foto's, denk je dat je het allemaal kan verwerken als je weer terug bent in Nederland?
We zijn erg benieuwd ;-)
Ondanks dat je verwend raakt enz enz geniet nog even van je heerlijke ervaringen en een knuffel van ons uit het koude kikkerlandje, genietend van een caravan met uitzicht over gras en paarden en koeien.....hahaha....dus met andere woorden.....wat zie je mooie prachtige dingen!
Groetjes Hans, Mariska en kids..xxxx -
05 April 2010 - 18:56
Jaap De Boer:
Nico, wat een fantastische belevenissen. Je moet wel opschieten met je proefschrift over de Vlakte der Kruiken, maar je kan natuurlijk snel het een en ander van Wikipedia halen. Dan heb je vlug wat tekst, maar ik weet niet of het geaccepteerd wordt.
Als ik terugdenk aan jouw manier van blokken kloven op de Beheerboerderij, dan verbaast mij het voordoen hoe je aan een touw slingert niet. De salto is daarop een logisch vervolg: even het alfa-mannetje zijn. Een vos verliest immers wel zijn haren (of zijn ze bij jou alleen maar super kort?), maar niet zijn streken.
(Door wat andere besognes is deze reactie wat laat, maar hierdoor heb ik het vervolg ook al gelezen. De manier waarop je de hotelmanager om 02:30 van zijn stretcher licht en wat je daarna meemaakte ("TôôôôK, PôK. ………... (?!), kan als voorteken beschouwd worden voor het gedoe met de motorverhuurder.) -
05 April 2010 - 20:59
Jaap Be:
Nico Ik snap niet waar jij die energie van haald
met al die gebuirtenissen
geweldig vind ik dat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley